Op een onbewoond eiland, zijn alle dagen fijn!

Lieve allemaal,

Om te beginnen wil ik iedereen via deze weg de beste wensen, wensen voor het nieuwe jaar! Het is gewoon 2018.... 2017 vloog voorbij. Met nieuwjaar kijk je zoals gebruikelijk terug op afgelopen jaar. 2017 was voor mij een bizar jaar vol keuzes en uitdagingen..

Zo zij ik mijn drukke baan op. Ons mam verhuisde, wat een beetje wennen was. Ik mocht trouwambtenaar zijn bij het huwelijk van ons Hein en Lieke en als kers op de taart vloog ik alleen naar de andere kant van de wereld om mijn avonturen te beginnen!

Wat heb ik afgelopen weken al veel meegemaakt. Ik begon in Bangkok, waar ik al snel leerde dat het hostel leven echt heel makkelijk is.. zolang je tenminste niet onder het bed kijkt of je tegen de muren aan gaat hangen 😅.. in Thailand stikt het van de backpackers en iedereen heeft eigenlijk behoefte om mensen te leren kennen en op pad te gaan. Wil je alleen zijn dan moet je hier echt je best voor doen.

Na wat standaard highlights van Bangkok (tempels, rooftopbarren, rooftopzwembaden, koh san road, lumpinipark) vertrok ik na drie dagen richting Chiang Mai met de instelling hier zo'n 2 nachten te blijven.. Dit werden er uiteindelijk bijna 8!

Na een heftige nacht in de nachttrein, waar ik niet kon slapen omdat ik langs de deur lag en langs de conducteur wiens portofoon heel de nacht jengelde kwam ik aan bij Doi Doo Doa hostel. Dit is echt het beste hostel waar ik tot nu toe geslapen heb. La de eigenaar regelde dag en nacht alles en stelde alles in het werk om een waar familie gevoel te creëren. Zo organiseerde hij "familie" diners en zorgde dat we samen op pad gingen om alles van Chiang Mai te zien en te beleven.

Na 3 dagen vertrokken we met zijn 4e per moter naar het bergdorpje Pai. Iedereen die je hier spreekt is weg van Pai. Pai is een hippiedorp waar iedereen rond loopt in harembroeken, dreadlocks heeft en de nodige drugs gebruikt..

De weg naar Pai staat bekend als een lastigere weg met 762 bochten. Haarspeldbochten met stijgingen en dalingen van 12 % maar met de meest geweldige uitzichten en weerzinweerzingwekkende natuur. ik was erg blij dat ik drie mannen op pad was die mij naar boven "begeleiden". Samen waren we een waar team. En onze motorclub "Chiang Pai" was dan ook snel geboren. De enorme kick die we kregen toen we eenmaal aankwamen was fantastisch! We hadden het gewoon gedaan!

Eenmaal aangekomen in Pai merkte ik al snel dat ik niet echt ge"Pai"ed werd.. ik vond het helemaal niks.. ik bedoel een Aziaat met dreadlocks is nog wel leuk om te zien.. maar op elke hoek kon je grascocktails kopen, veganistse pad thai eten en knuffelen in het plaatselijke konijnencafe.. hier was ik echt te nuchter voor. Buiten dat, was het vreselijk koud in Pai savonds.. KOUD in Thailand.. daar ging ik voor weg in Nederland..hier had ik niet eens kleren voor bij..

De tweede dag besloten we met zijn 4e naar de hotsprings te gaan (eindelijk warmte) om vervolgens met 3e door te gaan naar de Lot Cave.. dit zou een mooie grot zijn.. nou die grot.. ik zit al weer hard op te lachen als ik eraan terug denk..

Na een rit van 1,5 uur stopte we om te eten (volledige maaltijd en drank voor €1,70!!) De jongens waren in overleg.. "Moeten we nu nog wel verder gaan naar die Cave Mariska want het is al half 5". Om 6 uur is het hier stik donker en we moesten zeker 2 uur rijden on terug te komen in ons hostel.

Maar ik moest en zou persé die grot zien, volgens de navigatie was het nog een kwartiertje en we hadden niet voor niks 1,5 uur gereden! Dit was dus mijn slechtste beslissing ooit..

Nadat we na een uur!! Eindelijk aankwamen bij die..grot.. iets met richtingsgevoel wat ik zeg maar gerust totaal niet heb.. (sta er hier al om bekend) kwamen we in de schemering aan. We besloten de korte tour van een half uur te doen dan hadden we nog iets gezien..

De jongens grapte door de grot over "De Brabantse die twee (west) Frieslanders om het leven had gebracht in grot in Pai" en we hier de lokale omroep mee gingen halen. De uiterst vriendelijke tourbegleidster besloot om niet een half uur te touren maar ons maar gewoon ruim een uur rond te leiden.. door die grot die ons eigenlijk al niet meer interesseerde omdat we alleen maar bezig waren met hoe we in godsnaam levend thuis gingen komen in het donker..

Eenmaal buiten moest de barre tocht beginnen, we besloten onderweg niet te stoppen.. daar gingen we dan zonder jas, op teenslippers door de ijzige kou over die idioten weg met al die bochten.. onderweg moesten we wel stoppen, onze vingers waren compleet verkleumd en vertoonden alle drie onderkoelingsverschijnselen.. Dit was het meest stomme wat ik ooit gedaan heb.. maar we haalde het hostel waar de normaal koude douche gewoon heet aanvoelde..

De setting was gezet.. "Ik vertrouw nooit geen Brabantse vrouwen meer" 😂 zeide de mannen.. we warmde weer een beetje op, kochten een dikke trui en besloten de rest van onze reisgenootjes op te zoeken en een (koud) biertje te drinken om bij te komen.. je snapt dat ik deze moest trakteren om iets goed te maken..

De dag erop vertrokken we weer per moter naar Chiang Mai.. Pai was verschrikkelijk maar ik zal het nooit meer vergeten..

Nadat La, de hostel eigenaar die op de eerste aankomstdag niet kon lachen omdat hij de nodige plastische chirugie had laten toepassen voor ons een heerlijk kerstdiner gekookt had op kerstavond. Vertrokken we per nachttrein richting Krabi. Naar de plaats Oa Nang. In het zuiden van het land..

Eindelijk daar vonden we na twee lange reisdagen (heel de kerst in de trein) eindelijk de zee! Heerlijk vakantiemodus aan en genieten. We maakte dagtrips naar Monkey island, Railay Beach, Bamboo Island en het beroemde Maya Beach waar de film "The Beach" met Leonado Dicaprio is opgenomen moest ik spugen van wege de snelheid waar de speedboot ons over de hoge golven naar dit beroemde strand bracht. Ach kan wel zeggen dat ik heb gespuugd op de plek waar Leonardo rond heeft gelopen! Besloten we savonds uit eten te gaan in een restaurant uit de top 5 van beste van Krabi..

Haha dus niet.. met als gevolg dat ik.. heel de nacht boven de pot gehangen heb! Ben nog nooit zo ziek geweest! Niks hield ik binnen... credits voor CV de P, de waterdichte schoenenzak die ik van jullie kreeg was de perfecte oplossing voor het iets te hoge stapelbed waarin ik lag..

Smorgens voelde ik me beetje bij beetje beter.. ik hield nog niks binnen maar besloot wel door te reizen naar Koh Phangan.. Dit was namelijk het enige wat ik gepland had deze reis.. New Year en de beroemde Full Moon Party.. mijn ultieme bucktlist beleving..

Gelukkig voelde ik mijzelf op oudjaarsdag na een fatsoenlijke nacht slaap weer top fit, het feesten kon beginnen! Samen met 25.000 andere telde ik af tot het nieuwe jaar op Had Rin Beach! Met een gevolg van 3 dagen feest.. op dit eiland kun je 24/7 feesten. De feesten duren tot zonsopkomst en dan begint de afterparty in de kroeg.. die heb ik overigens zelf nooit gehaald.. je kunt met je dronken hoofd touwtje springen over een brandend touw, een dronken gratis tatoeage nemen bij een shotje..of gewoon genieten van een bucket (zandbackemmertje met sterke drank) op het strand..

Morgen vertrek ik naar Koh Tao om mijn duikbrevet te halen en dan vertrek ik op 10 januari richting Myanmar (voormalig Birma) om daar een nieuw avontuur aan te gaan..

Zo wat een belevenissen al in een paar weken.. ik geniet van elke dag hier!

Liefs Mariska