Want ik word altijd wakker met een wijsje in mijn hoofd
22 januari 2018 - Mandalay, Myanmar
Lieve allemaal,
Hier weer eens een berichtje vanuit een weerzinwekkend Myanmar.
Na mijn laatste bericht vertrok ik per veerboot naar Koh Tao om mijn PADI te behalen. 4 dagen van intensieve cursus, 3 dagen terug in de lesbanken en 2 zeeduiken verder kan ik vol trots zeggen dat hij binnen is! Ik mag nu overal ter wereld duiken tot 18 meter diepte. Na het behalen van mijn Padi vertrok ik naar Krabi Town waar ik twee dagen mocht overbruggen voor mijn vlucht naar Myanmar.
Drie dagen na het behalen van mijn Padi had ik nog steeds veel problemen met mijn oren, deze kreeg ik slecht geklaard tijdens het duiken. Met als gevolg dat ze nog steeds dicht zaten en ik er ook wel pijn aan ervaarden. Ik begon me hier druk over te maken en besloot advies te vragen aan mijn duik instructrice wat ik er mee moest doen, zeker gezien ik de dag erop een vlucht had en ik tijdens de cursus veel leerden over de gevaren van luchtdruk op je oren. Zij verwees me door naar de dokter.. dus in Thailand naar de dokter een belevenis op zich.
In een wachtkamer met 30 thai werd ik binnen 5 minuten geholpen, de dokter keek in mijn oren en kon me meteen gerust stellen. Twee fiks ontstoken hoornvliezen door de druk, niks aan doen. Ik mocht gewoon vliegen en het heeft gewoon tijd nodig voor dit geneest. Vervolgens werd ik doorverwezen naar een grote donatie pot.. met de kosten van 0,45 cent kwam ik er weer goed vanaf af!
Op naar het vliegveld, blij dat ik naar Myanmar mocht het land wat bovenaan mijn lijstje stond. Terwijl ik wachten tot ik mocht boarden werd ik opgeschrikt door het geluid uit de speakers.Of miss Marliska Mali Johanna Cathalina zich wilde melden aan de balie.. gezien ik dit alleen ken uit de films was ik vrij verbaasd.. ik melden mijzelf en werd vervolgens door een stewardess persoonlijk begeleid en met een taxi naar het vliegtuig gebracht. Waar ik als eerst het vliegtuig in mocht.. vol verbazing zat ik mijn vlucht uit. Toen ik uit het vliegtuig stapte, stond er weer een stewardess klaar met een groot bord met al mijn namen en toenamen om me weer te begeleiden naar het volgende vliegtuig.. ik keek om me heen en al snel begreep ik dat al deze heisa was opgezet omdat ik de enige Europeaan was. Een stukje service van de vliegmaatschappij, wat maakte dat ik mijzelf toch wel aardig bijzonder voelde..
Ik landen in Yangon (Ragoon) waar ik een taxi pakte naar mijn hostel. Mijn eerste dagen Myanmar beleefde ik als een complete cultuurshock(!!) Bizar, zeg maar gerust 150 jaar terug in de tijd..
Sinds 2011 worden toeristen toegelaten in Myanmar wat maakt dat ze dus sinds die tijd hotels, banken, restaurants enz. zijn gaan bouwen. Ongeveer 20% van de mensen die je tegenkomt spreekt Engels! Of te wel veel handen en voeten werk.. maar wat zijn de mensen hier oprecht vriendelijk! Iedereen wil met je praten (als ze Engels kunnen) je aanraken, je hand schudden of naar je zwaaien. Heel bizar, Ik voel mijzelf hier echt heel blank.. mensen beginnen hun verhaal met Welkom in Myanmar, wat leuk dat je ons land bezoekt.. inwoners spreken je willekeurig aan op straat en proberen je te helpen om leuke dingen te zien en te bezoeken! Zeker de eerste dagen denk je dan op zijn Hollands argwanend maar al snel merk je dat mensen hier geen totaal slechte bedoelingen hebben.
De eerste dag pakte ik de cirkel train, de trein rijd een rondje (3 uur) om de stad... Daar zat ik dan als "koningin" te zwaaien naar iedereen die aan me voorbij kwam. Terwijl in de trein de groentes, vruchten en zelfgemaakte maaltijden aan mij voorbij kwamen. Passagiers boden me van alles aan om te proberen en te eten.. ik deed mijn best dit vriendelijk af te slaan. Het nadeel aan Myanmar is dat het eten echt niet opperbest is.. zeg maar gerust niet goed.. er zijn hier genoeg dagen dat ik 1x per dag eet omdat het gewoon niet weg te krijgen is..
De volgende dag bezocht ik de ZOO, waar ik zelf de hoofdattractie was..😅 daar ging ik weer, handje schudden, zwaaien en vriendelijk lachen. Ik had een beetje mijn bedenkingen bij de diervriendelijkheid in deze ZOO maar dit viel uiteindelijk reuze mee, er waren ruimen verblijven en veel schaduwplekken. De dieren waren indrukwekkend, olifanten die je mocht voeren, witte tijgers, beren. Er was een bepaald moment waarop je de giraffen kon aaien en ik dacht dit is een leuk foto moment.. dus ik vroeg een willekeurige meneer een foto van mij te maken met de giraf (Met handen en voeten en vooral veel vriendelijk lachen). Na ik uitlegde hoe de camera werkte nam hij de foto. En liep door.. ik keek de foto terug en kwam niet meer bij van het lachen! Meneer had een leuke foto van mij gemaakt, alleen een beetje jammer dat de giraf ontbrak!
Ik nam de nachtbus naar Bagan, de plek die bekend staat om de prachtige zonsopkomst en ondergang op de tempels met de bekende luchtballonnen. Recht uit de nachtbus besloot ik aan te sluiten bij een gratis georganiseerde tour vanuit het hostel. Gezien ik toch nog niet kon inchecken om 7 uur smorgens..
De groep bestond uit 30 man, een beetje veel maar erg gezellig per e-bike (lees: scooter op batterij) bezochten we mooie tempels, een monnikenklooster en diverse uitzichtpunten. Onze jonge, Engelse gids vertelde ons over de veiligheidssituatie in Myanmar. Iets waar we natuurlijk allemaal nieuwsgierig naar zijn. Hij legde uit dat gezien hij Engels sprak hij het ons gerust uit mocht leggen, deed hij dit in Birmees was dit gevaarlijk voor zijn eigen veiligheid.
Het is ontzettend heftig wat hier gebeurd, maar ik heb mijzelf hier geen seconde onveilig gevoeld en was ook niet naar Myanmar gegaan als dit niet het geval was. Om eerlijk te zijn krijg je niks mee van het leger en de overheid.. zolang je maar uit de gevaarlijke gebieden blijft. Je merkt dat de bevolking snakt naar rust en vrijheid. Inwoners verontschuldigen zichzelf ook voor deze situatie wat natuurlijk bizar is!
Ik leerde tijdens de tour een Parijs stelletje kennen, met deze jongens had ik meteen een enorme klik en gezien onze reisplannen aardig op elkaar leken besloten we samen (door) te reizen. We jaagde samen de zonsopkomst en ondergang na op onze e-bike. Klomen op de mooiste tempels en dronken daar samen een koud biertje met de mooiste uitzichten, puur genieten met goed gezelschap!
Na 3 dagen Bagan namen we de nachtbus naar Kalaw, hier kwamen we snachts om 3 uur aan. Boekte een hotel en smorgens om 8 uur gingen we op een driedaagse trekking naar Ine Lake. Dit was heftig! Niet zozeer om de zwaarte van de wandelingen maar om het leven wat compleet back to basic ging! De eerste dag liepen we 6 uur, langs rode pepervelden, rijstvelden, dorpjes en schooltjes en meest prachtige uitzichten. We kwamen aan rond 4 uur in het dorpje waar we die nacht sliepen op de houten vloer. Subtiel werdt ons medegedeeld dat het volgens boeddhisme niet toegestaan was dat vrouwen naakt douchte.. we mochten douchen maar moesten onze edele delen, schouders en knieën bedeken. (Zie je het voor je😂) Toen we de lokale dorpswaterput zagen waaruit we mochten "douchen" besloten we massaal maar een dagje over te slaan.. er was geen stroom wat ons savonds de mooiste sterrenhemel opleverde!
De volgende dag vertrokken we om 6 uur op naar het monnikenklooster waar we die nacht sliepen, rond 3 uur kwamen we aan. Waar we onderweg langs het klooster een biertje haalde bij "the secret monk bar" een klein winkeltje wat basic dingen verkocht. Maar een geniale naam bezat! In het klooster sliepen ruim 30 monnikkinderen, een paar volwassen en een looding katten. Onder het toeziend oog van een groot boeddha beeld gingen we op de houten vloer weer naar bed. Zonder douche (de koeienwaterdrinkbak) sloegen we maar over.. smorgens om 6 uur werden we gewekt door de monikkinderen die een liedje opvoerden. Dit klinkt natuurlijk hartstikke leuk maar 30 snotverkouden gillende kinderen aan je bed is alles behalve ontspannend wakker worden.. maar het was vast goed bedoeld..
Na 5 uur lopen werden we per boot naar ons hostel gebracht, we betaalde de schipper een euro meer waardoor we meteen de sightseen tour konden doen en mochten zwemmen in het meer, na 3 dagen niet douchen en intensief bewegen was dit heerlijk. We zagen de beroemde vissers die hun boten bestuurden door te roeien met 1 been en gingen moe maar voldaan naar ons hostel..
Hier was het een ware hemel, een fatsoenlijk bed, een douche en je tandenpoetsen met iets anders als regenwater zonder koeien op de achtergrond. We brachten nog 2 dagen door rond het meer en vertrokken per dagbus naar Mandalay. (Het bekende nummer van Robbie Williams- The road to Mandalay) het was alles behalve hemels.. onderweg slingerend door de bergen zagen we de armoede in het land.. kinderen en vrouwen in de brandende zon sjouwen met stenen.. (geen enkele verharde weg) Met kippenvel keek ik toe vanuit die luxe tourbus.. op dit soort momenten wordt je naar de realiteit getrokken en bedenk je dat we ondanks onze eigen "problemen" we het eigenlijk verdomd goed hebben. Myanmar is magisch en puur, nog niet verpest door toerisme, back to basic met eerlijke en vriendelijke mensen die hun zorgen over veiligheid dagelijks hebben.
Myanmar heeft bijzonder veel indruk op mij gemaakt! Iets wat ik meeneem naar mijn volgende avontuur. Overmorgen vertrekken we richting Hispaw en dan over een kleine week op naar Laos!
Ik geniet van alles berichtjes, foto's, filmpjes en whattsapp telefoontjes uit Nederland. Super dat jullie me op de hoogte houden van het geen wat daar leeft! Collega's voor degene die de poll heeft ingezet op mijn terugkomst voor carnaval.. vergeet het maar.. ik kan het wel een jaartje missen 😉
Liefs Mariska
Hier weer eens een berichtje vanuit een weerzinwekkend Myanmar.
Na mijn laatste bericht vertrok ik per veerboot naar Koh Tao om mijn PADI te behalen. 4 dagen van intensieve cursus, 3 dagen terug in de lesbanken en 2 zeeduiken verder kan ik vol trots zeggen dat hij binnen is! Ik mag nu overal ter wereld duiken tot 18 meter diepte. Na het behalen van mijn Padi vertrok ik naar Krabi Town waar ik twee dagen mocht overbruggen voor mijn vlucht naar Myanmar.
Drie dagen na het behalen van mijn Padi had ik nog steeds veel problemen met mijn oren, deze kreeg ik slecht geklaard tijdens het duiken. Met als gevolg dat ze nog steeds dicht zaten en ik er ook wel pijn aan ervaarden. Ik begon me hier druk over te maken en besloot advies te vragen aan mijn duik instructrice wat ik er mee moest doen, zeker gezien ik de dag erop een vlucht had en ik tijdens de cursus veel leerden over de gevaren van luchtdruk op je oren. Zij verwees me door naar de dokter.. dus in Thailand naar de dokter een belevenis op zich.
In een wachtkamer met 30 thai werd ik binnen 5 minuten geholpen, de dokter keek in mijn oren en kon me meteen gerust stellen. Twee fiks ontstoken hoornvliezen door de druk, niks aan doen. Ik mocht gewoon vliegen en het heeft gewoon tijd nodig voor dit geneest. Vervolgens werd ik doorverwezen naar een grote donatie pot.. met de kosten van 0,45 cent kwam ik er weer goed vanaf af!
Op naar het vliegveld, blij dat ik naar Myanmar mocht het land wat bovenaan mijn lijstje stond. Terwijl ik wachten tot ik mocht boarden werd ik opgeschrikt door het geluid uit de speakers.Of miss Marliska Mali Johanna Cathalina zich wilde melden aan de balie.. gezien ik dit alleen ken uit de films was ik vrij verbaasd.. ik melden mijzelf en werd vervolgens door een stewardess persoonlijk begeleid en met een taxi naar het vliegtuig gebracht. Waar ik als eerst het vliegtuig in mocht.. vol verbazing zat ik mijn vlucht uit. Toen ik uit het vliegtuig stapte, stond er weer een stewardess klaar met een groot bord met al mijn namen en toenamen om me weer te begeleiden naar het volgende vliegtuig.. ik keek om me heen en al snel begreep ik dat al deze heisa was opgezet omdat ik de enige Europeaan was. Een stukje service van de vliegmaatschappij, wat maakte dat ik mijzelf toch wel aardig bijzonder voelde..
Ik landen in Yangon (Ragoon) waar ik een taxi pakte naar mijn hostel. Mijn eerste dagen Myanmar beleefde ik als een complete cultuurshock(!!) Bizar, zeg maar gerust 150 jaar terug in de tijd..
Sinds 2011 worden toeristen toegelaten in Myanmar wat maakt dat ze dus sinds die tijd hotels, banken, restaurants enz. zijn gaan bouwen. Ongeveer 20% van de mensen die je tegenkomt spreekt Engels! Of te wel veel handen en voeten werk.. maar wat zijn de mensen hier oprecht vriendelijk! Iedereen wil met je praten (als ze Engels kunnen) je aanraken, je hand schudden of naar je zwaaien. Heel bizar, Ik voel mijzelf hier echt heel blank.. mensen beginnen hun verhaal met Welkom in Myanmar, wat leuk dat je ons land bezoekt.. inwoners spreken je willekeurig aan op straat en proberen je te helpen om leuke dingen te zien en te bezoeken! Zeker de eerste dagen denk je dan op zijn Hollands argwanend maar al snel merk je dat mensen hier geen totaal slechte bedoelingen hebben.
De eerste dag pakte ik de cirkel train, de trein rijd een rondje (3 uur) om de stad... Daar zat ik dan als "koningin" te zwaaien naar iedereen die aan me voorbij kwam. Terwijl in de trein de groentes, vruchten en zelfgemaakte maaltijden aan mij voorbij kwamen. Passagiers boden me van alles aan om te proberen en te eten.. ik deed mijn best dit vriendelijk af te slaan. Het nadeel aan Myanmar is dat het eten echt niet opperbest is.. zeg maar gerust niet goed.. er zijn hier genoeg dagen dat ik 1x per dag eet omdat het gewoon niet weg te krijgen is..
De volgende dag bezocht ik de ZOO, waar ik zelf de hoofdattractie was..😅 daar ging ik weer, handje schudden, zwaaien en vriendelijk lachen. Ik had een beetje mijn bedenkingen bij de diervriendelijkheid in deze ZOO maar dit viel uiteindelijk reuze mee, er waren ruimen verblijven en veel schaduwplekken. De dieren waren indrukwekkend, olifanten die je mocht voeren, witte tijgers, beren. Er was een bepaald moment waarop je de giraffen kon aaien en ik dacht dit is een leuk foto moment.. dus ik vroeg een willekeurige meneer een foto van mij te maken met de giraf (Met handen en voeten en vooral veel vriendelijk lachen). Na ik uitlegde hoe de camera werkte nam hij de foto. En liep door.. ik keek de foto terug en kwam niet meer bij van het lachen! Meneer had een leuke foto van mij gemaakt, alleen een beetje jammer dat de giraf ontbrak!
Ik nam de nachtbus naar Bagan, de plek die bekend staat om de prachtige zonsopkomst en ondergang op de tempels met de bekende luchtballonnen. Recht uit de nachtbus besloot ik aan te sluiten bij een gratis georganiseerde tour vanuit het hostel. Gezien ik toch nog niet kon inchecken om 7 uur smorgens..
De groep bestond uit 30 man, een beetje veel maar erg gezellig per e-bike (lees: scooter op batterij) bezochten we mooie tempels, een monnikenklooster en diverse uitzichtpunten. Onze jonge, Engelse gids vertelde ons over de veiligheidssituatie in Myanmar. Iets waar we natuurlijk allemaal nieuwsgierig naar zijn. Hij legde uit dat gezien hij Engels sprak hij het ons gerust uit mocht leggen, deed hij dit in Birmees was dit gevaarlijk voor zijn eigen veiligheid.
Het is ontzettend heftig wat hier gebeurd, maar ik heb mijzelf hier geen seconde onveilig gevoeld en was ook niet naar Myanmar gegaan als dit niet het geval was. Om eerlijk te zijn krijg je niks mee van het leger en de overheid.. zolang je maar uit de gevaarlijke gebieden blijft. Je merkt dat de bevolking snakt naar rust en vrijheid. Inwoners verontschuldigen zichzelf ook voor deze situatie wat natuurlijk bizar is!
Ik leerde tijdens de tour een Parijs stelletje kennen, met deze jongens had ik meteen een enorme klik en gezien onze reisplannen aardig op elkaar leken besloten we samen (door) te reizen. We jaagde samen de zonsopkomst en ondergang na op onze e-bike. Klomen op de mooiste tempels en dronken daar samen een koud biertje met de mooiste uitzichten, puur genieten met goed gezelschap!
Na 3 dagen Bagan namen we de nachtbus naar Kalaw, hier kwamen we snachts om 3 uur aan. Boekte een hotel en smorgens om 8 uur gingen we op een driedaagse trekking naar Ine Lake. Dit was heftig! Niet zozeer om de zwaarte van de wandelingen maar om het leven wat compleet back to basic ging! De eerste dag liepen we 6 uur, langs rode pepervelden, rijstvelden, dorpjes en schooltjes en meest prachtige uitzichten. We kwamen aan rond 4 uur in het dorpje waar we die nacht sliepen op de houten vloer. Subtiel werdt ons medegedeeld dat het volgens boeddhisme niet toegestaan was dat vrouwen naakt douchte.. we mochten douchen maar moesten onze edele delen, schouders en knieën bedeken. (Zie je het voor je😂) Toen we de lokale dorpswaterput zagen waaruit we mochten "douchen" besloten we massaal maar een dagje over te slaan.. er was geen stroom wat ons savonds de mooiste sterrenhemel opleverde!
De volgende dag vertrokken we om 6 uur op naar het monnikenklooster waar we die nacht sliepen, rond 3 uur kwamen we aan. Waar we onderweg langs het klooster een biertje haalde bij "the secret monk bar" een klein winkeltje wat basic dingen verkocht. Maar een geniale naam bezat! In het klooster sliepen ruim 30 monnikkinderen, een paar volwassen en een looding katten. Onder het toeziend oog van een groot boeddha beeld gingen we op de houten vloer weer naar bed. Zonder douche (de koeienwaterdrinkbak) sloegen we maar over.. smorgens om 6 uur werden we gewekt door de monikkinderen die een liedje opvoerden. Dit klinkt natuurlijk hartstikke leuk maar 30 snotverkouden gillende kinderen aan je bed is alles behalve ontspannend wakker worden.. maar het was vast goed bedoeld..
Na 5 uur lopen werden we per boot naar ons hostel gebracht, we betaalde de schipper een euro meer waardoor we meteen de sightseen tour konden doen en mochten zwemmen in het meer, na 3 dagen niet douchen en intensief bewegen was dit heerlijk. We zagen de beroemde vissers die hun boten bestuurden door te roeien met 1 been en gingen moe maar voldaan naar ons hostel..
Hier was het een ware hemel, een fatsoenlijk bed, een douche en je tandenpoetsen met iets anders als regenwater zonder koeien op de achtergrond. We brachten nog 2 dagen door rond het meer en vertrokken per dagbus naar Mandalay. (Het bekende nummer van Robbie Williams- The road to Mandalay) het was alles behalve hemels.. onderweg slingerend door de bergen zagen we de armoede in het land.. kinderen en vrouwen in de brandende zon sjouwen met stenen.. (geen enkele verharde weg) Met kippenvel keek ik toe vanuit die luxe tourbus.. op dit soort momenten wordt je naar de realiteit getrokken en bedenk je dat we ondanks onze eigen "problemen" we het eigenlijk verdomd goed hebben. Myanmar is magisch en puur, nog niet verpest door toerisme, back to basic met eerlijke en vriendelijke mensen die hun zorgen over veiligheid dagelijks hebben.
Myanmar heeft bijzonder veel indruk op mij gemaakt! Iets wat ik meeneem naar mijn volgende avontuur. Overmorgen vertrekken we richting Hispaw en dan over een kleine week op naar Laos!
Ik geniet van alles berichtjes, foto's, filmpjes en whattsapp telefoontjes uit Nederland. Super dat jullie me op de hoogte houden van het geen wat daar leeft! Collega's voor degene die de poll heeft ingezet op mijn terugkomst voor carnaval.. vergeet het maar.. ik kan het wel een jaartje missen 😉
Liefs Mariska
wat weer een ontzettend tof verhaal!
wat maak je veel bijzondere dingen mee en wat is dat leuk om te lezen!
blijf vooral genieten!
Super zeg ik zie het zo voor me,ik begrijp het met die 30 kinderen,ik heb er aan 4 al genoeg😂
Hey geniet ervan en blijf vooral schrijven!!!
Ook uitkijken he?💪🏻
Genieten is hoofdzaak van je belevenissen daar ;-)
Al die dingen die jij in je eentje meemaakt echt cool zeg.
Geniet er van meid en die Carnaval is peanuts bij hetgeen jij daar gaat beleven.
Grtz
Toine-Kirsten
Wat maak je toch een gave reis (met soms wat hobbels ;)). En wat super dat wij mogen meegenieten van je verhalen.
Nog heel veel plezier. We kijken weet uit naar je volgende verslag!
Heel veel liefs,
Geert, Lonneke en Christian
Wat een belevenissen... En met die twee kun je je Frans ook nog eens op halen....Veel plezier op je verdere reis en houd je haaks! Groetjes , Piet en Nelly
geniet nog van alle ervaringen en mooie momenten die op je pad komen.
Liefs Rob en Linda
Blijf vooral genieten en nieuwe mooie mensen ontmoeten .
Geweldig.
Groetjes Jo en Corry